İnadına..

Penceremden esip esmemeye bi türlü karar veremeyen rüzgar tülümü yüzüme yüzüme vuruyor.

Aynı zamanda televizyondan de Kavak Yelleri vasıtasıyla Pinhani'nin Unutulanlar parçası yükselip odama kadar ulaşmakta.

Müziğin etkisi yansıycak yazıma hissediyorum.

Karnım tok,sırtım pek.

Saçlarımı tepeden saçmasapan topladım.

Dolayısıyla çirkinim.

Elimdeki tek fotoğraf makinamın pilleri tutması için kapağında bulunması gereken bi dişi yok artık.

Kırdım.

Yanlışlıkla.

Piller masamda.

Tamiri imkansız.

Bu yüzden üzgünüm.

Takvimimde hala temmuz ayı açık.

Geriden geliyorum hayata.

Cep telefonum şarjda.

Ve evet dünde şarjdaydı,ondan önceki gün de.

Çünkü bozuldu.

Garanti belgesini zar zor bulup telefonu tamire götürdüğümde servisteki bay çok bilmişin söylediğine  göre %99 bataryamı değiştirmem sorunu halletmem için yeterliydi.

Anakartın bozulması imkan dışındaydı.

Bataryamı değiştirdim.

Ama oldu.

%1 ihtimal beni buldu.

Telefonu tekrar götürdüğümde bildiniz! artık bi garanti belgem yoktu.

Çünkü kaybettim.

Çünkü bay çok bilmiş geçen sefer söylediklerimi kabul edemedi.

Sorun bataryada diil dedim.

Anlamadı bezelye beyinli.

Tamirin, yerine yeni bi telefon alınabilecek bi maliyeti vardı.

Tamir ettirmedim.

Yeni telefonda okul açılınca almayı düşünüyorum.

Alsam nolcak ki gülmedi yüzüm telefonlardan,çaldırdım,bozdum fln.

Şimdilik düşünmedeyim.

Ajandam açık.

En son Elizabeth Bakhory ismini yazmışım mor kalemle.

Kendisi işkence yaptığı kızların kanlarıyla banyo yapan piskopat bir kontesmiş.

Kitabım 'Şeker Portakalı' başucumda duruyor.

İnternetten ayrılabilirsem kaldığım yerden devam edicem.
Saat.22:22

Panomdaki 'Herkesin hayatı kendisine aittir.' yazısına takılıyor gözüm.

Çok uzattığımı ve susadığımı farkedip bu yazıya son verip,

Kaçıyorum.

Ama bilin ki inadına mutluyum :)