Aloha.
Of of.
Bugün 2 saat teori dersi dinlemiş ve 4+2 saat harfleri eğip bükmek suretiyle grafik tasarım yapmış ve doğal olarak pc ışığına bakmaktan gözleri yorulmuş bir hayalci var huzurlarınızda.
Ayrıca beli tutuk olduğundan dolayı evde babaanne usulü sarıp sarmalanıp öyle dolaşıyor.
Bunları sayıp dökmesinin nedeni şudur ki olur a anlatmak istediği konuyu bir çırpıda anlatamaz,harfler orada burada dağınık kalırsa bu günlük siz toparlamak istersiniz belki.
Konuya gelirsek:
Bu konu beni hep bir dertlendirmiştir zaten.
Şimdi insan kendini doğal haliyle beğenmiyorsa
-ki her varlık güzeldir(bkz:mesaj kaygısı duyan hayalci) ve makyaj ile güzel olduğunu düşünüyorsa,yapar makyajını çatır çatır,salına salına da arzı endam eder değil mi?
İşte bence değil.
Makyajın
müthiş bir olay olduğunu her canlı varlık gibi tabiki bende kabul ediyorum.
Ve hatta
'Çirkin kadın yoktur,az makyaj vardır.' lafını doğruluyorum.
Beni rahatsız eden şeye gelirsek olay şu ki;
Makyajın bir süre sonra
sıradanlaşması.
Evet tahammül edemediğim şey tam olarak bu.
Böyle doğal doğal güzel olanlara acayip imreniyorum.Yani öyle böyle diil.
Normalde
fondöten kullanmam,belki arada sırada.Cildim problemli olduğundan fondoten pek yaramıyor bana.Ah birde milleti o pürüzsüz yüze alıştırıp
gerçekten uzaklaştırmak istemiyorum.
Şimdi ben o
siyah kalemi çekmeden gidiyim bakalım okula,hoop tepkiler yağmaya başlıyor.
Yanlış anlamayın sadece kalem çekmemekten bahsediyorum.
Rimelim ve hatta rujum yerinde.
Kendim bile o kadar alışmışım ki tuhaf geliyor kalem çekmeden.
Hele şu ara gözlerimin etrafına çekiyorum simsiyah kalemi,bide basıyorum rimeli,bazen biraz allık ya da ruj
değmeyin keyfime.
Ama bunun yarını öbür günü var,
Vizesi finali var,
Erken kalkamaması,makyaj yapmaya vakit bulamaması var.
Yazlıkta ne rahattı,bronz ten + sıfır makyaj.İnsanlar beni öyle tanıdığı için de ne makyaj derdi ne bişey.
Onlar mutlu ben mutlu.
Siz siz olun kimseyi makyajlı halinize alıştırmayın.
Ben birgün olduğum gibi sıfır makyaj okula gitsem
hayalci öldün de ağlayanın mı yok derler.
Makyaj yapmayı seviyorum.
Süslenip püslenmek gayet hoşuma gidiyor.
Herkes gibi kendime yakıştırıyorum ancak hergün hergün olunca bir özelliği kalmıyor bence.
Bakmayın böyle anlattığıma günlük makyajım öyle çok ağır diil.
Ama göz makyajı olmazsa olmuyor.
Sırf kalem çekicem diye ne derslere geç girdim ben,
hey gidi hey.
Burada çemkirip rahatladıktan sonra hergün makyajımı yapmaya devam edebilirim.
Çok merak ediyorum,uykudan kalktığı haliyle,sıfır makyaj okula-işe-gezmeye gideniniz var mı?
Bu posttan çıkaracağımız sonuç işte budur:
Alışmış kudurmuştan beterdir.
Yazıya inat şarkımızda oynak olsun mu?
Adios.