Kabus.

Korku filmi sevmem demiştim.

Julie&Julia izledim gece.

Daha sonra yattım.

Saat 03:38.

***

Karanlık bir yer.

Böyle çok tanıdık bi ev ama bi yabancının.

Bir odada yalnız başıma hiç bilmediğim bişeyler beklerken,

Kalkıp yan odaya bakıyorum.

Kargalar!

En korktuklarım!

Büyükten küçüğe sırayla uçuyorlar.

Büyükler o kadar büyük ki.

Neredeyse bi kedi kadar.

Koştukça peşimden uçuyolar.

Uzun bi süre onlarla boğuştuktan sonra,

Başka bir odadayım.

Birsürü insan.

Bir tanıdık bulmak için sesleniyorum.

Karşıma çıkan insanlar öyle korkuç ki.

Biri üstüme yürüyor.

Biri zorla gözümün içine bakıyor ama hayatımda gördüğüm en korkunç gözler.

Kucağında avuç içi kadar bir bebek.

Korkumu yenmek için sevmeye çalıştığım sırada koltuk değnekli bir adam bana doğru geliyor korkuyorum.

Gözlerim tanıdık birini arıyor ama yok.

***

Ve en korkunç kısmı.

Otobüste en arkada oturuyorum.

Gece.

Solumda bir kadın.

Yol soruyor,ne zaman varır diyor,

Onu hiç sevemiyorum ama duruşu beni öyle üzüyor ki güzelce ona yol tarif ediyorum.

E ayakta.

Kaş göz yapıyor noluyor? der gibi.

Bilmiyorum der gibi kaşlarımı kaldırıyorum.

Kadına iniceğiniz yere daha yarım saat var diyince ağlamaya başlıyor.

Yazık diyorum kötü bişey heralde.

Kendi kendine dövünürken bacağıma sıkmayan başlıyor.Sonra da kolumu.

Bi yandan ağlıyor.

-Bak hala ellerim titriyor.-

Sonra beni iyice sıkıştırıp kahkahalar atmaya başlıyor.

Yüzü şeytan gibi oluyor.

Vücudumu oynatamıyorum.

Nefessiz kalıyorum.

Öyle kuvvetli ki üstüme doğru bastırdıkça ben öylece kalıyorum.

Sonra bi çığlık!

Benim çığlığım.

Uyanıyorum.

Düşündükçe gözlerim doluyor.

Saat:04:01

Kalbim ağzımdan çıkacak.

Kendime gelmeye çalışırken ev telefonu çalıyor.

Şoka giriyorum,inanamıyorum,nolur kötü bişey olmasın!

Babam açıyor telefonu.

Babannemi hastaneye kaldırmışlar.

Hayatımda hiç bu kadar korktuğumu hatırlamıyorum.

Saat:05:21.

Tavanı seyrediyorum.