Kalpli doritosun damağımda bıraktığı acının hızıyla bildiriyorum.

Kalpli dorütosları mideye indirmenin verdiği vicdanazabıyla başlıyorum bu satırlara.
Sınavların bitmiyceğini,
Kursumun tatile girmiyceğini,
Hangi telefonu alacağıma hala karar veremediğimi düşündüyseniz eğer,şöyle söyliyim,yanılıyorsunuz.
Bende öyle sanmıştım ama bitti işte sonunda.
Vakit derin bir oh çekmenin vaktidir.
Tabi dertler bitmiş diil ama bitenlere sevinmek lazım.

Biliyomusunuz canı bi anda kakaolu meyve suyu isteyen,gecenin bi yarısı çayla pilav yiyen,havuz kenarında top oynarken -top ona gelmediği halde- kendini geri atarak denge deposuna düşen bi kankam var benim.
Alışverişe her gidişimizde otoparkın aynı kuytu köşesine arabayı çeken,eğer orası doluysa bikaç tur atıp boşalması için vakit kazanmaya çalışan bi babam var.
Denizden çıkan midyelerin içinde dolma olduğunu,doktorların erkek hemşirelerin kadın olduğunu ve müdürün 'Herkes siyah muz çorap giyecek' demesiyle annesine külotlu muz çorap aldırmaya çalışan bir erkek kuzenim var.
Kardeşime ders yaptırıken d_m_t harfleriyle demet yerine domat kelimesi oluşturam,çok yeşil çok kırmızı çok turuncu olan herşeyin çok sağlıklı olduğunu düşünen bir annem,
Justin Bieber'in onu hayal ettiğini,bigün bulacağını ve bütün müslümanların türk olduğunu düşünen bi kız kardeşim var.
Akşam dokuzbuçukta eşya taşıdığını görüp 'kolay gelsin' dediğimde 'sanada günaydın' diyen bi amca var tanıdığım. 
Elinde tuttuğu iki adet gofreti unutup 'Sizin hiç cüzdanında form taşıyan arkadaşınız varmı?' diyip zorla form çayını gösteren ardından da gofretinden bi ısırık olan arkadaşım var.
Daha bi dolusu var.
Anlatsam roman olur hesabı.
Bu kadar saçma insanın arasında sağlıklı kalabilmem mümkün mü ki?

Finallerin sonuncusunu da verdik bugün.
Rahatladık.
Bir hocamızın daha beyinsiz olduğunu anladık o ayrı.

Tam tatil moduna girecektik ki iş bulup çalışma gibi bi fikir düştü aklımıza kankacanla.
Ne olurdu kendi işimizi -grafik tasarım- yapabilseydikte yana döne başka iş aramasaydık.
Ama arıyoruz.
D90a yardımı olacak bir iş hemde.

Biliyomusunuz,pazar günü doğum günüm benim.
Her sene olduğu gibi bayram geliyormuşçasına ortalığı birbirine katmayı başardım.
Ama alıştılar sanırım bu hallerime.


Telefona karar verdim.
Nokia C5-03.
Kendileri babamın doğum günü hediyesi olmak üzere yan odada uyuyolar efendim.
İstihparat annemden.
Babamsa sürpriz yapıcağı için mutlu.
He bide hani taa geçen sene doğum günümde alıcağı bi yüzük vardı ya,
Aldı onu.
Şuan parmağımda.
İkimizde durduğumuz yerde mutluyuz.
Şimdilik bu uykulu halimle söyliyceklerim bunlar.
Si yu beybiis.