Dear Burger King!

Fonda Halil Sezai.

'Bir rüzgar esti' diyor.

İster istemez bi triplere giriyorum.

Şu sıralar her kelimesi içime işleyen şarkı.

''Biraz hüzün aldım
Biraz yalnızlık çaldım''

Kafamda hayaller.

Neyse şarkının etkisinden kurtulup nefes aldığımı bildirmeyi borç bilirim.

Hayattaki en büyük çılgınlığımı bugün -evet bayrama üç(3) gün kala alışverişe giderek yapmış olabilirim.

Her türlü alış-veriş var ancak nefes alış-verişi imkansız gibi.

Bir ara biyerlerde yığılıp kalıcağımı zannettim.Bu nasıl bir izdiham.

Kimsenin mi giyecek kıyafeti yok arkadaş!

Dedim yok bu iş böyle olmaz.Alın hepsi sizin olsun,kimse bana tek çöp aldıramaz.

Hayır birde kabalar ki sormayın.Sekizyüzelliiki kere ezilme tehlikesi atlatmış olabilirim bugün.

Arkama bakmadan kaçtım ordan. 

Neyse ben pes ettim ya,dedik bari sisterımla bi iftar yapalım.

Onun çok yoğun ısrarlarıyla Burger King'e gittik.

Bak dedim,zaten sinirli aç susuz yorgun ve çemkiriğim beni şuraya sokma dedim.Dinletemedim.

İftarda Burger King'e gitmem dedim.Dinletemedim.

Ben bizim semtteki o ne istesem kabul eden ve böğürtlenli istemediğim durumlarda hiç itirazsız Bkool'umun üzerine çikolata sos,parça çikolata ve bonibon üçlüsünü koyan kasiyer çocuğun olmadığı Burger King'e Burger King demem dedim.Dinletemedim.

Ağır adımlarla kasaya ilerledik.

En köşeden bize doğru Buyrun diyen karamel saçlı kıza doğru ilerlemeye başladık.

Kıza siparişleri yılların bana verdiği tecrübeyle tane tane ve gerekli müdahaleleri -Örn:biri domatessiz,kolalarda buzsuz- yerinde yaparak verdim.

Akıllı kızımız akıllı makinasına yanlış hesaplatmayı nasıl başardı bilmiyorum,üç katı fiyat söyledi.

Yanlışlık var dedim.

Yok dedi tek kaşını kaldırarak.

Var dedim gayet ifadesizce.

Onun yönlendirmesiyle siparişleri ikinci ve üçüncü kez tekrar ettim.

Kızımız işin içinden çıkamayınca yardım aldı ve ikisi el ele verip durumu çözdü.

Problem yok sakinim.

Kolaları doldurmaya giderken ben nolur nolmaz diye üçüncü kez -buzsuz- dedim.

Gözümün içine baka baka buzlu getirdi.
Ama neden ben.

Hayır birtek oradaki BurgerKingde böyle sorunlarla karşılaşıyorum.

Her seferinde aynı sorumsuzluk ve suratsızlık.

Bende -buzsuz- istemiştik değiştirir misiniz dedim sakince.

Benim buzlu kola içince iki gün hasta yatan bi sisterım var diyemezdim ya.
Ayrıca kolası zaten iğrenç,sulu gibi bide buzlu olunca hiçbişey anlamıyosun koladan.

Gitti buzlu kolaları kenara koydu,yeni bardak aldı içini buzla doldurdu,kolalarıda doldurup getirdi.

Sırada bekleyenler bile duruma isyan etmeye başladılar ama kızımız o esnada melül melül etrafı seyretmekteydi.

Sakin ol Hayalci.

Neyseki uzayan gidip kuyruktakilerin hepsi kıza yeterince sinir olmuştu.

Ketçap mayonezi de iki kez tekrar etmenin sonucunda duyup ağır ağır eline aldı.

İşte ilk günü olabilir.

Aşık olabilir.

Dalgın olabilir.

Üzgün olabilir.

Morali bozuk olabilir.

Ama ben müşteriysem o ketçep mayonezi benim tepsime gözümün içine bakarak fırlatamaz arkadaş.

Çünkü bende acayip çemkirik olabilirim.

Fırlatırsa da dua etsin ki o anda çok yorgunumdur,kolumu kaldırcak dermanım yoktur,sadece cevabını veririm -ki bu ona bir yıl yeter- hırsla arkamı döner giderim.

Sisterım tepsi elinde peşimden koşturur.

Böyle de bir gün.

Aslında bu yazıyı yayınlayıp yayınlamamak hakkında düşünüyorum şu anda.

Akşam akşam bu kadar çemkirmeye gerek varmı acaba?

Bilmem ki.

Hadi O zaman buyrun okuyun.

Bu arada Twitterdada varım Hayyalci olarak.

Spot Işığını Arayan Kız mimin yapıldı ilk fırsatta yayınlanmayı bekliyor.

Bide çok sevdiğim blog arkadaşım Kirazlı Sakız ağlamak istiyormuş.

Ama bir türlü dişine göre bir film bulamıyormuş.

Benim gibi her filmde hönkür hönkür ağlayan birinden tavsiye istiyor.

Şimdi diyeceğim şudur ki ne izletsekte ağlatsak biz bu kızı?

Kirazlı Sakızım yanlış anlama ağlamanı istemem elbette.

Ama bu zevki tatmadan geçen giden yıllarına da gönlüm razı gelmez.

O zaman de hadi buyrun.

Bende a cup of coffee hakettim sanki.

Kettle neredesin.

Beso.

Adios.